เมื่อโลกไม่ใช่ใบเดิม

วันนี้ได้อ่าน หนังสือดีอีกเล่มครับ คือ หนังสือ "เมื่อโลกไม่ใช่ใบเดิม" ของ ดร.สุวิทย์ เมษินทรีย์ ผมเป็นแฟนตามอ่านงานของท่านมาตลอด เพราะแนวคิดที่ "ล้ำยุคแต่ทำได้" ที่ท่านสื่อออกมา ในเล่มนี้เป็นการรวบรวมแนวคิด ถึงการเปลี่ยนไปแบบ Mega Trends ไว้หลายประการครับ โดยเฉพาะเรื่อง Liquid Modernity ที่ท่านเรียกว่าเมื่อโลกเยิ้ม อันเป็นสิ่งที่เรากำลังก้าวไป


หนังสือพูดได้เอ่ยถึงการที่สังคมเริ่มซับซ้อน เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน ความคุกคามใหม่ๆ นอกจากนั้นสถาบันต่างๆ ที่เคยเป็นโครงสร้างที่คงตัว เริ่มคลายตัวลง ด้วยบทบาทของเทคโนโลยี คนเราเคยเป็นพลเมืองของโลกโดยขึ้นกับภูมิศาตร์ เช่น เป็นคนไทย คนเกาหลี เริ่มอ่อนลง มีสังคม Virtual มากมายที่เราเป็นสมาชิก เช่น เป็นลูกจ้างบริษัท เป็นเพื่อนใน facebook ความเร็วในการเปลี่ยนแปลงของสังคม จะสูงมากจนเกิดความไม่แน่นอนตลอดเวลา เปรียบได้ว่าสังคมเป็นของไหลครับ ไม่คงตัวเป็นของแข็งเหมือนก่อน

ดังนั้น โมเดลในการสร้างความมั่งคั่ง การเมือง การปกครองจะเริ่มเปลี่ยน กฏหมายระดับโลกเริ่มมีบทบาทมากจนกระทั่งการทำงานของรัฐทั้งโลกจะมีความคล้ายคลึง คนทั้งโลกจะเริ่มร่วมกันแก้ปัญหาบางอย่าง เช่น สภาพแวดล้อม ความมั่นคงทางอาหาร พลังงาน ร่วมกัน โลกเริ่มเปลี่ยนเป็นการปฏิสัมพันธ์มากขึ้น เช่น การพัฒนาผลิตภัณฑ์จะเกิดร่วมระหว่าง ผู้ใช้กับผู้ผลิตในลักษณะ Co-creation โลกจะเป็น Globalization อย่างมากมาย ในขณะที่มี Personalization มากด้วย โลกจะมุ่งไปยังการสร้างสมดุลย์ 4 ประการ แทนจะมุ่งเรื่องความร่ำรวย คือ สมดุลย์ในเรื่อง Economic wealth, Social Well-being, Environmental Wellness, Human Wisdom แทน น่าสนใจครับ ในการพัฒนาประเทศหรือองค์กรตามนี้

ผมเองชอบบทสุดท้าย ทีว่าด้วยสมดุลย์ของไทยครับครับ ท่านเสนอว่าปัญหาของประเทศไทยมากจากการขาดสมดุลย์ในสี่มิติ คือ การขาดสมดุลย์ระหว่างรัฐกับชาติ การขาดสมดุลย์ในการพัฒนาระหว่างเมืองและชนบท การขาดสมดุลย์ในการปกครอง และ การขาดสมดุลย์เชิงวัฒนธรรม ในบ้านเรา การขาดสมดุลย์นี้มีมานานแล้วการแก้ไขต้องทำให้ทุกคนตระหนักและค่อยๆ เปลี่ยนครับ ผมว่าเราทำได้ถ้าช่วยกัน

หนังสือน่าอ่านครับ แต่ค่อนข้างซับซ้อนมากนะครับ ต้องค่อยๆ อ่านและขบคิดไป ครับ