ช่วงนี้มีนักเรียนมาปรึกษาเรื่องโครงงาน บ่อยๆ สิ่งที่ต้องสอน คือ การทำงานให้เป็น ที่ผมสอนเป็นเด็กเก่ง การสอนคนเก่งนั้นต้องสอนให้เก่งกว่าอาจารย์ให้ได้ สิ่งที่ผมภูมิใจ คือ นักเรียนผมเก่งกว่าผมมากมายครับ การสอนต้องสอนให้คิด ให้แก้ปัญหา ให้ทำงานเป็น คือ สอนให้เขาเก่งแล้วเขาก็เอาความเก่งไปแก้ปัญหาโครงงานจนสำเร็จ เรื่องทางเทคนิค ผมให้เด็กมาสอนผมน่ะ ผมก็คอยวิจารณ์ บอกแนวทาง กดดันบ้าง สร้างอุปสรรคให้เขาต้องผ่านบ้าง
สำหรับการทำงานผมชอบแนวคิดของ ท่านเทียม โชควัฒนา มากครับ ผมอ่านข้อคิดท่านมากมาย ล้ำค่าดั่งเพชรทองจริงๆ ท่านบอกว่างานทุกอย่างในโลก ให้ใช้หลักการ หนัก เบา เร็ว ช้า เข้าจับ
หนัก คือ งานนี้สำคัญ ต้องทำอย่างจริงจังทุ่มเทให้ประสบผลสำเร็จ
เบา คือ งานไม่สำคัญ ทำให้เสร็จแต่พอประมาณก็พอแล้ว
เร็ว คือ งานนี้เวลาเป็นองค์ประกอบสำคัญ หากช้าไปก็อาจเสียหายได้ ให้ทำให้เร็ว
ช้า งานบางอย่างต้องรอจังหวะที่เหมาะสม ค่อยๆทำไปช้าๆ จังหวะไม่ดีงานก็ไม่ได้ผลดี
ลองดูนะครับ
งานหนัก ท่านทำเบา งานก็ออกมาไม่ดี เสียชื่อเสียงเปล่าๆ
งานเบา ท่านทำหนัก ท่านก็เสียเวลาและทรัพยากรโดยใช่เหตุ
งานเร็ว ท่านไม่ลุยลงไปเลย ไม่ทันกินจะโทษใคร
งานช้า ท่านทำเร่งๆ งานออกมาคุณภาพอาจไม่ถึง สู้เขาไม่ได้
หลักง่ายๆนี่เอง นำมาใช้แล้วงานเร็วขึ้นเป็นกองเลย
อีกอย่างที่คน ลืม การทำงานวันนี้ไม่มีทางได้ผลดีวันนี้ แต่ผลดีวันนี้ ไม่ได้เกิดจากงานวันนี้เลย มาจากอดีตทั้งนั้น ดังนั้นการทำงาน ทำวันนี้ คิดถึงแต่อนาคตครับ ขยันสร้างเหตุดีไว้ผลย่อมออกมาดี
ไม่ว่าพลาดพลั้งอย่างไร ก็อย่าหวนไห้ถึงอดีต ไม่เคยเปลี่ยนได้ครับ เราไม่มี TIME MACHINE เหมือน โดราเอมอน ที่พลาดให้ถือว่าซื้อบทเรียน แล้ว เริ่มใหม่พรุ่งนี้เสมอ
พอจับงานบริหาร พบว่าทำงานอะไรให้นึกถึงตอนจบเลย ผลได้ไม่มากไม่คุ้ม ไม่ต้องทำ
เหมือนตกปลา ไปตกในบ่อปลาซิวไหนเลยจะพอกิน
ไปตกปลาใหญ่ทีเดียวดีกว่า อิ่มดี
จะได้ใช้เวลามานอนเล่นมากๆ ครับ สบายแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น